Poniższa notka biograficzna została przygotowana przez redakcję Polskiego Portalu Biograficznego.

Piątek Kazimierz Jan, pseud. Herwin (1886-1915), oficer Legionów Polskich, dowódca I Kompanii Kadrowej, działacz Związku Strzeleckiego. Urodził się 2 marca w Krakowie jako syn malarza pokojowego Pawła i Marii z Nalepów. Od 1898 uczył się w krakowskim Gimnazjum św. Jacka, gdzie zdał maturę w 1905 roku. Rok później rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ich ukończeniu pracował w Muzeum Narodowym w Krakowie – najpierw jako pomocnik muzealny, a potem jako konserwator zabytków. Obowiązkową służbę wojskową odbył w 13 pułku piechoty armii austro-węgierskiej w Krakowie. Na początku 1912 roku wstąpił do Związku Strzeleckiego, ukończył w nim kurs oficerski i otrzymał z rąk Józefa Piłsudskiego znak oficerski „Parasol”. Potem aktywnie działał w Związku, zakładając w podkrakowskich wsiach organizacje strzeleckie i rozbudowując struktury w obwodzie krakowskim. Wykładał też taktykę w szkole oficerskiej Związku i był instruktorem obozu letniego w Stróży. J. Piłsudski wyznaczył go na dowódcę I Kompanii Kadrowej, ale nie mógł od razu oficjalnie objąć tego stanowiska, gdyż był austriackim oficerem rezerwy, który nie przyjął karty powołania, a więc ciążył na nim zarzut dezercji. Wyruszył więc do Królestwa Polskiego jako dowódca pierwszego plutonu Kadrówki, a dopiero 8 sierpnia już poza granicami zaboru austriackiego, w Miechowie, przejął dowództwo Kompanii, na której czele cztery dni później wkroczył do Kielc. W październiku awansował na stopień kapitana. Walczył pod Uciskowem i Stróżyskami, w widłach Wisły i Dunajca oraz pod Laskami. 17 listopada pod Krzywopłotami przejął dowództwo I baonu po majorze M. Trojanowskim „Rysiu”. Pod Łowczówkiem dowodził II baonem i został tam ciężko ranny. Po rekonwalescencji wrócił na front ale podczas walk pod Konarami został 19 maja 1915 r. znów ciężko ranny. Następnego dnia zmarł w wojskowym lazarecie. Został pochowany w lasku we wsi Pęcławice pod Konarami.